Zayn
Geboorteverhaal van onze zoon Zayn
Na lang proberen om natuurlijk zwanger te worden en na vele kunstmatige inseminaties, zijn we eindelijk zwanger geworden van onze gelukkig eerste ivf poging!! Wat was ik gelukkig zeg.
Toen ik dan ook wist dat alles goed was met ons kindje wilde ik ook een goede begeleiding, en die vond ik bij Amy.
Ze heeft me goed begeleid naar de bevalling toe, ze was een ondersteunde factor buiten het ziekenhuis om.
Ze luistert super goed naar jouw wensen en helpt je dan ook om je er zo goed mogelijk bij te begeleiden.
Aangezien ik België woon, kon ze helaas niet bij mijn bevalling zijn in het ziekenhuis, dat doen ze niet in België al waren de vroedvrouwen daar ook echt super lief.
22 April ben ik voor het eerst gestript in het ziekenhuis, dit heeft geen resultaat opgeleverd, vervolgens ben ik 24 april bij Amy geweest en heeft ze, na goed overleg met mij, nogmaals gestript, maar ons mannetje zat echt veelste lekker warm bij mama.
25 april voelde me ik me niet zo goed, heel suf en futloos en na aandringen van mijn man ben ik dan (eigenlijk te laat) maar 26 april om 16 uur naar het ziekenhuis gegaan, hier zagen ze dat ik een klein scheurtje in mijn vruchtzak had, hierdoor verloor ik dus vruchtwater.. te weinig voor mij om op te kunnen merken maar teveel voor ons mannetje om nog lekker te kunnen blijven zitten, dus besloot de gynaecoloog om de bevalling de volgende ochtend op gang te brengen. Ik moest 26 april om 20 uur terug komen in het ziekenhuis en die nacht daar doorbrengen en dan zouden ze om 8 uur ’s morgens op 27 april mijn vliezen gaan breken.
Zo zenuwachtig als ik was die nacht, heb ik niks gedaan dan rond “gewaggeld” in de verloskamer, en ergens ook een beetje teleurgesteld. We waren al niet “spontaan” zwanger geworden en nu gingen ze me ook nog inleiden… dit vond ik zo jammer. Maar ons mannetje dacht daar toch even anders over; om 4.45 ’s morgens braken m’n vliezen spontaan!!
Wat was ik blij! Het begon toch natuurlijk.. ze zeiden al tegen me dat nu ongeveer binnen een uurtje de weeën wel zouden beginnen maar niets was minder waar; om 5 uur ’s morgens had ik al elke minuut een wee van een minuut, hij was klaar om te komen en ondanks de pijn was ik zo klaar voor deze bevalling, ik voelde me zo sterk en zo bevoorrecht dat ik een vrouw was en dit mee mocht maken!
Om 8 uur ’s morgens was ik op, de weeën kwamen zo snel, en ze duurde naar mijn gevoel ook zo lang, ik had geen adempauze… ondertussen had ik 4 cm ontsluiting. Dus tegen m’n eigen principes in vroeg ik om een ruggenprik. Ik baalde wel ontzettend want ik wilde het zo graag zonder doen maar niet wetende hoelang dit nog ging duren en hoeveel pijn er nog ging komen heb ik toch deze keuze gemaakt. Om half 9 heb ik mijn prik gehad, 10 min heb ik hier “plezier” van gehad, daarna kwam de pijn gewoon weer net zo erg terug. Toen bleek dat de spuit verkeerd gezet was en enkel mijn rechter onderkant verdoofd was, ik kon mijn benen nog bewegen…
Ondertussen was het na al deze bevinden 9 uur en ging het allemaal ineens heel snel om half 10 voelde ik mijn kindje “hangen”, wat de vroedvrouw gek vond omdat ze 5 min daarvoor nog gekeken had en toen had ik 9 cm. Maar mijn gevoel klopte! Ik was klaar om te gaan persen! En hoe vaak die weeën dan komen, eenmaal je mag persen lijken ze een eeuwigheid weg te blijven, aangezien je moet persen in een wee. Maar om 9.35 mocht ik er helemaal voor gaan! En dat deed ik! Ik voelde me zo krachtig en zo hulpeloos tegelijk. Ja hoor na 5 goede persweeën was hij er om 9.50 uur; onze zoon Zayn Karki 💙
Wat een pracht ervaring om te bevallen van zo een wondertje.
Voor altijd met hem samen te mogen zijn, mijn zoon 💙