Flo
Geboorteverhaal Flo, geboren op 13-11-2019
Tijdens onze zwangerschap zochten wij naar een verloskundige die ons zou kunnen begeleiden bij een zo natuurlijk mogelijke bevalling. We wilden graag een waterbevalling en kwamen via via bij Amy terecht. Ivm met een lange reis maakten we pas kennis toen ik 22 weken zwanger was, en er was meteen een klik. Amy stelde me vanaf dat moment consistent gerust, gaf me vertrouwen waar dat nodig was en stond heel open voor al onze ideeën en wensen omtrent zwangerschap en bevalling.
Op 13 november was het zover, drie dagen voor de uitgerekende datum braken mijn vliezen in de nacht. Ik wist niet goed wat te verwachten van de weeën, maar al snel werd duidelijk dat de ongemakken die ik voelde weeën waren en elkaar al vlot opvolgden. Na contact met Amy bevestigde ze dit vermoeden en gaf ons de keuze om het nog even zelf zo door te zetten, of haar te laten komen om alvast te checken hoe ver ik was.
Ik koos ervoor zelf zo door te gaan en zo’n drie uur later belden we Amy weer. De weeën werden heviger en sneller op elkaar en ik had moeite rust te vinden tussendoor. Amy kwam meteen langs, checkte alles en gaf aan dat ik al 5-6 cm ontsluiting had. Ik voelde me trots het zover al gedaan te hebben en voelde me gesteund door Amy en mijn partner Robin. Amy en Robin zetten het bevallingsbad op, en waar de weeën erg heftig waren, moedigden ze me allebei aan met enorm veel kalmte en vertrouwen.
Al snel werd de kraamverzorgster gebeld, maar al vooraf hadden wij met Amy overlegd het ‘geboorteteam’ zo klein mogelijk te willen houden. En ook in dat moment voelde dat absoluut het fijnste, en dus vroeg Amy de kraamverzorgster rustig te wachten in een nabije ruimte. Ik mocht het bad in, waar ik weer veel rust vond en zelfs momentjes weg dommelde tijdens de “rest and be thankfull” fase. Totdat de persdrang begon. Een heel ander kaliber wee en ik was blij dat ik mee mocht persen, het voelde krachtig.
Helaas duurde het persen erg lang. Ik ging uit bad om de zwaartekracht wat te laten helpen, probeerde verschillende posities in bed en op de baarkruk, maar de voortgang was langzaam. Met elke perswee was er wel wat vooruitgang, maar niet voldoende en ik raakte langzaam meer uitgeput. In elke stap hebben zowel Amy als Robin me aangemoedigd, uitgelegd wat de vordering was, waar mogelijk geholpen en ik was echt reuzeblij met dit prachtige team.
Na een lange tijd persen, zeker 2 uur, gaf ik aan echt aan het einde van mijn Latijn te zijn en hulp te willen. Amy voelde hetzelfde en gaf aan dat het goed zou zijn om naar het ziekenhuis te gaan. Mogelijk voor een vacuumpomp, en een inknip. Al snel arriveerde de ambulance, waar ik heel blij mee was en binnen no time lag ik in het ziekenhuis bed. De verpleegsters en gynaecoloog daar namen de leiding over, Amy en Robin stonden naast me. Ik ben geen fan van ziekenhuizen en wilde graag zo min mogelijk interventies, en was dan ook heel blij dat ik elke stap met Amy kon blijven overleggen.
Ik werd verdoofd, ingeknipt en aangemoedigd om het nog een keer op eigen kracht te proberen. Bij de volgende week ging ik ervoor en ineens zag ik iedereen enthousiast reageren en zeggen dat het hoofdje eruit was! Ik was verbaasd en vond nieuwe motivatie, en al snel was onze baby Flo geboren! Een jongen, hij kwam bij me te liggen en Flo bleek een flinke knaap (4,2kg). Dat verklaarde de moeite met persen, plus dat het mijn eerste was en zowel Amy als ik en Robin waren blij dat we uiteindelijk toch naar het ziekenhuis waren gegaan. Ik verloor veel bloed, wat erg kundig door de Gynaecoloog behandeld werd en diezelfde avond kon ik naar huis met Flo.
Hoewel ik vooraf had gehoopt op een thuisbevalling, ben ik enorm blij met elke stap die we die nacht doorlopen hebben en met het prachtige eindresultaat. Bij thuiskomst zag ik dat de gynaecoloog die onze bevalling begeleid had, Dr vd Water heette, en besefte ik me dat ik toch een Waterbevalling had gekregen!
Amy is een topper geweest voor ons, in de zwangerschap en bevalling, en daarna, ook in de communicatie met het ziekenhuis.
1000x Dank Amy!